Om dat gevoel te kunnen delen kwamen afgelopen donderdag meer mensen dan verwacht naar de pastorie. Voornamelijk ouderen voor wie onze kerk deel uitmaakte van hun leven. Misschien ook om toch nog een sprankje hoop te ervaren.
Iemand ging het feit met galgenhumor te lijf en zei “dan moet ik maar zorgen dat ik binnen het jaar dood ga want ik wil wel vanuit deze kerk begraven worden.”
Er was begrip voor het feit van de sluiting, maar daarnaast was er teleurstelling over de wijze waarop het nieuws gebracht werd.
De aanwezigen waren blij met deze gelegenheid tot gedeelde smart.
