Van vroeger naar nu
Het dorp Hengelo was vroeger, samen met enkele omliggende plaatsen, een katholieke enclave in een overwegend protestantse omgeving. In de periode van de Republiek der Verenigde Nederlanden mochten katholieken niet openlijk hun geloof praktiseren. Maar na deze periode kreeg Hengelo in 1803 weer een parochie, de Sint Lambertus. De kerk waarmee het begon stond op de plek van de huidige Lambertuskerk. Deze laatste dateert van 1890. Nog voor de Tweede Wereldoorlog kwamen daar twee parochies bij: de St. Ludgerus in 1912 en vijftien jaar later de Onze Lieve Vrouw van Altijddurende Bijstand. Verdere groei van Hengelo zorgde voor de oprichting van de parochies H. Hart van Jezus in 1940, H. Pius X in 1958, St. Raphaël in 1959 en St. Willibrord in 1965. Twee jaar later, in 1967, werd de parochie H. Joannes Apostel (beter bekend als ‘Paus Joannes’) opgericht, in 1972 de Exodusparochie en in 1987 de Thaborparochie.
Samen lukt het beter
Om uiteenlopende redenen leek het een aantal kerken beter om met elkaar samen te gaan. In de nieuwbouwwijk Groot Driene zag de recent opgerichte Exodus-parochie grotere mogelijkheden in aansluiting bij de St. Raphaël. Ze fuseerde in 1978 met deze parochie tot de Raphaël-Exodusparochie.
In Hengelo-Zuid was vanwege de staat van onderhoud sluiting van de St. Ludgeruskerk in 1984 onvermijdelijk. De Ludgerusparochianen vonden een nieuw onderkomen in de beide andere kerken in Zuid, de Pius X en de Willibrord. Deze beide parochies vormden omstreeks 1997 een nieuwe parochie met een eigen nieuwe kerk, de Moeder Teresa. Deze kerk is in 2019 in een brand verloren gegaan. Van daaruit zijn de lokaties Moeder Teresa en Raphaël-Exodus samengegaan in de Franciscuskerk aan het Berfloplein. Op 9 oktober 2022 is de Franciscuskerk ingezegend door kardinaal Eijk.
Aan de andere kant van de stad, in Hengelo-Noord, voltrok zich een soortgelijk proces. Nadat eerder al de Paus Joannes- en de Thaborparochie een samenwerking waren aangegaan, sloot ook de H. Hartparochie zich hierbij aan. De H. Hartkerk werd in 2003 gesloten. De parochianen sloten zich aan bij de Paus Joanneskerk en vormden samen de parochie H.Hart-Paus Joannes.
Om het hoofd te kunnen bieden aan het teruglopend kerkbezoek was in het begin van de 21ste eeuw het beleid van het aartsbisdom er op gericht te komen tot een samenwerking of fusie van meerdere parochies in een parochieverband. Vanwege het toenemend priestertekort werden pastores uitsluitend nog benoemd in het pastoraal team van een parochieverband en niet meer in individuele parochies.
Parochie De Goede Herder
Ook Hengelo is niet aan deze ontwikkeling ontkomen. Na een intensieve voorbereiding is per 1 januari 2006 het parochieverband “Katholiek Hengelo” van de grond gekomen. Bij de start van dit parochieverband telde Hengelo zes parochies met evenzoveel kerkgebouwen: St. Lambertus, Onze Lieve Vrouw van Altijddurende Bijstand, Raphaël-Exodus, H. Hart-Paus Joannes, Thabor en Moeder Teresa. Sinds 1 januari 2010 is het parochieverband “Katholiek Hengelo” de parochie De Goede Herder geworden. De vroegere “parochies” zijn omgedoopt tot “geloofsgemeenschappen”.
